ความในใจ ตอนที่ 6 : ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ

อโรคยา ปรมา ลาภา พุทธศาสนาสุภาษิต บทนี้ แปลว่า ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ เป็นความจริงแท้เลยทีเดียว ถ้าคนเราไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเลยจะถือว่าเป็นโชคอย่างยิ่ง โรคในที่นี้หมายถึงโรคทางกายและโรคทางใจ


ฉันเป็นคนขี้โรค มักจะเจ็บป่วยบ่อย ที่หนักมาก เมื่อเดือนตุลาคม 2533 อาการที่เริ่มเป็นก็คือ มีผื่นแดงขึ้นเต็มหน้า ฉันเริ่มเป็นโรคแพ้ภูมิต้านทานตัวเอง หรือโรคลูปัส ( Lupus) เป็นชื่อที่ใช้เรียกโรค Systemic Lupus Erythematousus (SLE) หรือโรคเอสแอลอี (ซึ่งมาจากตัวอักษรแรกของชื่อโรค) บางคนอาจเรียกว่าโรคแพ้ภูมิตนเอง หรืออาจเรียกชื่อตามภาษาชาวบ้านว่า โรคพุ่มพวง เพราะคุณพุ่มพวง ดวงจันทร์ เป็นโรคนี้จนเป็นที่รู้จักของคนไทยมากขึ้น

โรคลูปัสเป็นโรคที่เกิดจากความผิดปกติในระบบภูมิต้านทานหรือภูมิคุ้มกันที่ไม่สามารถจดจำเนื้อเยื่อของร่างกายตนเองได้ คิดว่าเป็นสิ่งแปลกปลอม จึงสร้างภูมิต้านทานมาทำลายเนื้อเยื่อต่างๆ ของร่างกายตนเอง โรคนี้สามารถก่อให้เกิดความผิดปกติได้ในทุกอวัยวะของร่างกาย

ฉันรักษาโรคแพ้ภูมิต้านทานตัวเองที่คลินิกหมอรุ่งโรจน์ ในอำเภอสุไหงโก-ลก หมอจะให้ยากดภูมิต้านทานซึ่งมีสเตียรอยด์เป็นส่วนผสม และจะมีผลข้างเคียง 3 ประการคือ ทำให้บวม กระดูกผุ และกัดกระเพาะอาหาร จนถึงปี 2536 ฉันมีอาการบวม ฉันจึงไปรักษาที่คลินิกหมอสมพงค์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา หมอจึงเปลี่ยนยาใหม่โดยไม่ใช้สเตียรอยด์ และในปี 2536 นี้เอง ที่ฉันเอาโต๊ะทำงานกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์ ฉันยกโต๊ะเอง ปรากฏว่ากระดูกสันหลังลั่นดังกร็อบ รู้สึกปวดหลังขึ้นมาทันที ฉันจึงไปหาหมอสมพงค์ หมอแนะนำว่าให้ไปเอ็กซเรย์ ผลปรากฏว่า กระดูกสันหลังยุบตัวลง 3 ข้อ เป็นผลให้เป็นคนหลังงอ และปวดหลังเป็นอย่างมาก ช่วงนั้นฉันไม่ได้สอนหนังสือตั้งแต่ปี 2536-2540 มาเริ่มต้นสอนคอมพิวเตอร์นักเรียนชั้น ป.6 ในปี 2541 ซึ่งอาการปวดหลังทุเลาลงมากแล้ว

ฉันมาคิดได้ว่า จากการที่ปวดหลังเป็นอย่างมากนั้น เป็นกรรมเก่าที่ทำไว้กับหอยทาก เมื่อสมัยเป็นเด็ก ชอบจับหอยทากมาทุบด้วยจอบให้เปลือกแตก แล้วให้เป็ดกินเป็นอาหาร ทุกวันนี้จึงไม่อยากทำบาปด้วยการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอีกแล้ว ถ้าเราไม่ไปเบียดเบียนสัตว์ก็จะเป็นคนที่ไม่มีโรค